Time flies when having so much fun to do!

Een lang reis voor de boeg! In zeven uur tijd reden we in een taxibusje met nog vier anderen van Bukit Lawang via Medan naar Lake Toba. Eenmaal bij Lake Toba aangekomen gingen we met het bootje naar Samosir, het eiland wat in het meer ligt. Op de boot begon het vreselijk te regenen en toen we uitstapten bij onze eindbestemming waren we binnen 100 meter drijfnat. Gelukkig werden we opgewacht met droge handdoeken, fijn!

We verblijven in TukTuk in de Tabo Cottages. Mocht iemand ooit nog deze kant op gaan; Doen! Het complex heeft een heerlijke tuin en zwembad met uitzicht op het meer, fijne zitjes en goed eten.

Omdat we 's ochtends waren begonnen met dikke bewolking en een beetje regen had ik me niet ingesmeerd. Toen de laatste 20 minuten ben ik tot kreeftniveau verbrand. Altijd smeren dus! Na de lunch hebben we heerlijk 's middags aan het zwembad gelegen. Beetje lezen en dippen, even relaxt!

Standaard openingszin van de Indonesische man is: "Single?". Fijn voor ons dat we allebei gelukkig getrouwd zijn. Joyce met een man die niet goed tegen warmte kan en ik met een man die niet durft te vliegen. Toch wilden we graag naar Indonesië en hebben noodgedwongen maar besloten samen te gaan. ;-)

De volgende dag hebben we al vroeg het bootje weer terug gepakt omdat we bijtijds in Medan wilden zijn voor een vlucht naar Jakarta, Java. En bijtijds waren we maar vraag niet hoe! Na het bootje stapten we met een paar Indonesiërs in een taxi busje voor de rit naar Medan. Het werd een dollemansrit. Met veel te hoge snelheid, bizarre inhaalmanoeuvres, veel getoeter en zonder vrees reed deze Schumacher door de straten heen. Onderweg schepten we bijna van alles maar uiteindelijk gelukkig niets!

Eenmaal op het vliegveld aangekomen, dankbaar voor ons leven, zaten alle vluchten naar Jakarta helaas al vol. Dan toch nog maar een extra nachtje in Medan slapen. De volgende dag om 07.50 uur mochten we voor €100 mee en zo waren we toch bijtijds in Jakarta en dus eiland gehopt. In Jakarta hebben we de trein genomen naar Yogyakarta waar we flink wat cultuur hebben gesnoven.

Yogyakarta is een te gekke stad. Het is er rustiger, groener en schoner dan wat we tot dusver hebben gezien. Omdat we s avonds pas laat (01:30 uur) waren uitgekomen hebben we eerst een klein beetje uitgeslapen. We hadden tegen een spotprijs last minute een 5 sterrenhotel geboekt, dus heerlijk geslapen! Na het ontbijt met veel heerlijkheden, waaronder sushi, zijn we de stad gaan verkennen. Allereerst belanden we bij een Batik shop waar de Indonesische schilderkunst druk bedreven werd. Naast dat we op de hoogte werden gesteld van alle in en outs over deze kunst hebben we beide ook een mooi doek voor onszelf gekocht. Binnenkort aan de muur te bewonderen!

Vervolgens hebben we ons per Becak (fietstaxi) naar het paleis van de Sultan laten brengen. Heerlijke manier van transport want je kunt fijn om je heen kijken naar alle bedrijvigheid op en langs de weg. We kregen een rondleiding over het terrein van een pittige oude dame die ons veel vertelde over de sultans die ze gehad hebben. Omdat de huidige Sultan geen zonen heeft vroeg ik (expres) of een van zijn dochters dan Sultan zou kunnen worden. Helaas dat werkt niet zo. Maar de oude dame vond het best een goed idee, heel modern!

Eerder die dag was ik al geïnterviewd door een aantal studentes en moest ik met iedereen op de foto en ook in het paleis was het weer raak. Op een of andere vreemde manier moeten ze ook steeds mij hebben. Hallo! Joyce is hier de blonde ja! Snap er niks van...

De broer van de Sultan heeft zijn restaurant naast het complex. We hebben daar geheel in stijl genoten van een traditionele lunch. Tijdens het eten werd er live gamelanmuziek gemaakt en gezongen volgens oude Javaanse traditie. Daarna zijn we s middags over de markten op de Malioboro (hoofdstraat) gaan struinen. Daar waar alles te koop is en onderhandelen een nieuwe dimensie krijgt.

s Avonds gingen we naar het Javaans ballet. Ramayana vertelt het verhaal van Sinta en haar Rama. De liefde tussen die twee is als die van Juliet en haar Romeo, alleen met een iets betere afloop. In een soort van openlucht arena werd de voorstelling opgevoerd met veel dans en muziek. Na afloop nog even gauw een selfie genomen met de "Witte Aap" uit het verhaal. Dat vond ik toch wel het meest gave karakter!

De volgende 'dag' stonden we om 02:30 uur op om om 05:00 uur op de Borobudur te zijn en de zon op te zien komen. Magisch is het woord wat hierbij past. De foto's zullen laten zien waarom. Het is rond 780 na Christus gebouwd door tienduizenden arbeiders die er in totaal zo'n 80 jaar over gedaan hebben om het te voltooien. Imposant!

De Borobudur is een boeddhistisch bouwwerk, maar naast de islamitische cultuur in Indonesië is er ook nog een sterk vertegenwoordigde hindoeïstische cultuur. "Indo" staat namelijk voor Hindoe en "Nesia" voor Natie. Om daar ook wat van mee te pakken zijn we naar Prambanan gegaan. Daar staat een bouwwerk waarbij de 3 belangrijkste goden; Shiva, Vishnu en Brahma worden geëerd.