Monkey Business
Blijf op de hoogte en volg Claudia
20 Augustus 2014 | Indonesië, Bukit Lewang
De reis van Amsterdam naar Kuala Lumpur is perfect gelopen. Toch was vliegen anders dan anders. De bemanning droeg rouwlintjes en er werd druk heen en weer gelopen met uitgeprinte lijsten. Hier en daar werd gecheckt met passagiers wie ze waren. Mijn 4 buren bestonden uit een moeder met 3 kids. Naast dat ik de onderneming van haar heel dapper vond, hebben de kids zich (ieder met eigen iPad) voorbeeldig gedragen. Mag ook wel eens gezegd worden!
De overtocht van Kuala Lumpur naar Medan (Sumatra) duurde een klein uurtje en was dus eigenlijk zo voorbij. Ik heb onderweg erg genoten van 4 Tibetaanse monniken. Ondanks dat ze veel rochelden waren ze vooral erg grappig. Veel dingen in het vliegtuig waren nieuw voor hen volgens mij en daar werd flink over gediscussieerd en gelachen. Luidruchtige monniken die met de nieuwste smartphones overal foto's van aan het maken waren! Het is 2014!
Eenmaal aangekomen in Medan stond Joyce me al op te wachten. Zij was met Singapore Airlines gevlogen en een half uur eerder gearriveerd. Er moest nog even gepind worden door haar voor de kosten van het visum. Echter staan alle pinautomaten pas na de laatste schuifdeuren. Geen probleem in Indonesië! Loop je gewoon ff langs de visumbalie, langs de aankomstsdocumentbalie, langs de douane en langs de bagage x-ray. Gepind? Ga niet door start en loop dezelfde weg helemaal terug! Kan allemaal en dat kwam erg goed uit!
Buiten werden we meteen aangesproken door meerdere taxichauffeurs, soms werden we zelfs achtervolgt. Wij hadden onze zinnen ergens anders op gezet. De bus! De bus brengt je in een klein uur voor ongeveer 1€ pp naar Medan City Center. De vraag is alleen waar moet je eruit? Toen het erop begon te lijken dat we de stad weer bijna uit zouden rijden zijn we maar uitgestapt. Meteen stopte er een TukTuk bij ons. Na op de kaart gewezen te hebben waar we heen wilden, bracht hij ons in 5 tot 10 minuten naar ons hotel. De TukTuk had het zwaar, heel zwaar. Zoveel bagage, we zaten nog net niet met de vering op de grond. Bochtjes waren spannend en ook remmen ging een stuk langzamer. Met al dat gewicht kwam het oude ding piepend en krakend nauwelijks tot stilstand. Dan nog maar een beetje toeteren! Pas op!!! We moeten er door!!
De volgende dag zijn we vroeg vertrokken richting Bukit Lawang om de orang utans te bezoeken. De gele nummer 64 zou ons in een klein half uurtje naar het centrale busstation Pinang Baris brengen. De buschauffeur besloot bij het eindstation onze prijs te vertienvoudigen. Iedereen betaalde 5.000 Rupiah maar voor ons was het 50.000. Uiteindelijk heb ik m 30.000 gegeven want laten we wel wezen, das €2. Vervolgens werden we op het busstation ongeveer aangevlogen met de vraag of we naar Bukit Lawang wilden. We werden nog net niet de volgende bus ingepropt. We spraken een prijs af van 100.000 pp en stapten in. Na 10 minuten rijden stopten we bij een tankstation, tja, nu moesten we nog ff betalen voor de brandstof! Damned: Rip off!!! Nog eens 150.000 pp. We hebben een stevig woordje gewisseld met onze chauffeur Bandli. Dit was het laatste geld wat ie van ons zou krijgen. No more funny business! Beloofd zei hij. Onderweg zagen we veel Indonesisch leven aan ons voorbij trekken en dat maakte de rit in het krakkemikkige busje een stuk leuker. We zouden namelijk ongeveer 4 uur in de bus zitten. Onderweg stopten we nog even voor drinken, voor olie bij te vullen, voor een kort bezoek aan bekenden en om te bellen. Ik dacht alleen maar: Wat nou weer? Ik ga echt niet meer betalen! Hier en daar stapte nog iemand in en 2 km verderop weer uit. Bandli deed nog een poging vrede te sluiten met deze twee spicy Dutch ladies door de Bon Jovi CD aan te zetten. "Always" schalde door de speakers en ik dacht aan jou... Helaas haperde de CD en die werd dan ook naar een paar doorspoelpogingen het raam uitgekieperd. Milieu? Geen boodschap aan. Verder leerden we onderweg nog dat als je richtingaanwijzers het niet doen dat je dan gewoon met je hand wappert. Super functioneel! Uiteindelijk kwamen we na 3 uur al aan in Bukit Lawang, maar stopten nog niet bij de Ecolodge waar we wilden overnachten. Eerst moest er nog gestopt worden op een ondefinieerbare plek. We moesten 50.000 Rupiah betalen voor de National Park fee. Of we dat even aan Bandli wilden geven dan zou hij wel ff gaan betalen. Dan ken je ons nog niet! Nee, Bandli afspraak is afspraak. Ik had de portemonnee in de aanslag en wilde zelf uitstappen. Ik zei: Ik ga zelf wel even betalen. We wilden zien wie er betaald moest worden en waarvoor. Nee, nee, ik mocht niet de bus uit. Moet jij opletten vriend! Nog net niet met 1 been buiten zei hij: It's okay, it's okay! Ik ben weer gaan zitten en warempel we konden door rijden! Laat het duidelijk zijn: We gunden Bandli alle het moois in het leven en een faire prijs voor zijn services, maar het werd een principe kwestie. Als ie nou maar gewoon meteen zijn echte prijs had genoemd, namelijk 500.000 (nog geen €20 pp) dan was het ook goed geweest! Dan waren we waarschijnlijk zelfs nog in die National Park fee grap getrapt. Slechte salesman die Bandli! En geen visitekaartje voor zijn land.
Het middagplan bestond uit een bezoekje aan de Batcave! Eigenlijk hoopten we daar natuurlijk een onwijs kekke Batmobil aan te treffen, maar we moesten het doen met heul veul vleermuizen. Erg gaaf om gezien te hebben! Daarna gingen even heerlijk voor ons huisje zitten en begon de onverwachte apenvoorstelling. Een hele groep makaken had bedacht lekker van ons dak in de bomen te springen en te gaan slingeren! Gratis entertainment!
Na een goede nachtrust ging het avontuur weer verder. We hadden een dagtocht in de jungle geboekt. Op zoek naar de orang utan! Het voedingsplatform was al een tijdje niet meer bezocht door ze omdat er momenteel voldoende voedsel in de jungle te vinden is. Daarbij voelt dat toch een beetje meer dierentuin dan in het wild. Onze gids was een jonge Sumatraan waar ik de naam al weer kwijt van ben. Onderweg naar de jungle toe kwamen we een van zijn jungle vrienden tegen. Toen deze vriend zag hoe Joyce haar eigen haar had ingevlochten wilde hij ook graag. Natuurlijk maken we daar even tijd voor. Hij had prachtig vol zwart haar en de vlecht stond m goed. Hij was er erg happy mee! Eenmaal in de jungle kwamen we als eerst een white handed gibbon tegen. Gelig van kleur met wit grijzige handjes. Prachtig! En na 2 uur klimmen en klauteren zagen we de hoofdprijs. Mama Orang Utan (+/- 28 jaar) met haar 2e jong, jongetje van ongeveer 3 jaar oud. Ze waren heerlijk aan het eten en spelen samen. Een mooi schouwspel waar je wel uren naar kunt kijken. Ik kan gewoon niet uitleggen hoe bijzonder dat was! We kregen een break met heel veel vers fruit en fruit is altijd lekkerder in het verre buitenland. Favoriet: Rambutan! Daarna waren er 2 opties even blijven zitten of mee een steil stuk klimmen op zoek naar de zwarte gibbon. Met m'n half manke pootje was het helaas beter even te blijven zitten... Joyce heeft er wel een stuk of 5 gezien en toffe foto's kunnen maken. Kon ik ze toch een beetje 'zien'. Toen was het tijd voor lunch met heerlijke home cooked nasi goreng waarna we weer huiswaarts zouden gaan. Onderweg kwamen nog Thomas huppeldepup aapjes tegen. Super cute met funky kapsels! In de laatste 15 min van onze uiteindelijk bijna 7 uur durende trip kregen we een jungle shower. Ook wel een fikse regenbui genoemd. Eigenlijk best verfrissend na zo'n dag!
-
20 Augustus 2014 - 08:11
Saskia:
Wow Clau!!! Super vet!!! Je beleeft weer een hoop...!! Leuk om te lezen.... Geniet er van!!!
Ik ben benieuwd naar alle foto's straks.. -
20 Augustus 2014 - 08:37
Annelies:
Nou dames dat leest lekker weg zo , geweldig en dan ook nog de oerang mama zien met kroos echt een toetje. super gaaf ben ook erg benieuwd naar de 1000ende foto's ( !!)
-
20 Augustus 2014 - 10:50
Luna:
Wat maak je er een leuk verhaaltje van! Je maakt weer een boel mee zo te zien. Jammer dat ze altijd maar weer misbruik maken van toeristen met goede bedoelingen. Achja, daar moeten ze natuurlijk van leven... Een hele mooie tijd daar!!! XX -
20 Augustus 2014 - 18:05
Ezra:
Clautje!! Wat heerlijk om je weer te volgen!! Stelletje rotzakken zijn het met dat geld! Nou daar trap je mooi niet meer in! En niet vergeten, moutainbiken downhill op Bali! Geniet! Xxx -
20 Augustus 2014 - 18:25
Wendy:
Hey Claudia,
Leuk van je te horen. bukit Lawang ja, daar ben ik idd ook geweest. ben je op de terugweg vanuit de jungle ook met grote autobanden over de rivier terug geraft?
Oh ja, dat meer is Lake Toba, erg relaxed. Rondom het meer zit bijna iedereen aan een gitaar geplakt, erg sfeervol!! De Engelse tekst van de liedjes worden wel wat fonetisch gezongen, maar dat mag de pret niet drukken! Heb je daar dat smerige lokale drankje met veul alcohol erin al gehad? Als je er maar genoeg drinkt, valt de smaak uiteindelijk wel mee hihi...
Nou enjoy! Pas goed op jullie zelfs! Liefs Wen -
23 Augustus 2014 - 08:41
Gertie:
Wat een avonturen weer! Heel leuk om te lezen. Wat kan je je genaaid voelen he voor maar 2 euro! Have fun nog en kijk uit naar de volgende update!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley